PARROQUIA PETÁN

IGREXA DE SAN XULIÁN DE PETÁN


A actual igrexa parroquial de Petán é unha construcción de finais do século pasado, na que debeu participa-lo canteiro xa citado e veciño desta parroquia, Xosé Martínez Cabrita. Trátase dun edificio sinxelo, sen apenas ningún elemento decorativo, no que só cabe salienta-lo campanario, de planta cuadrangular, con dous corpos superpostos e coroado por unha cruz de ferro. Ó seu redor esténdese un amplo cemiterio.

Existen na actual parroquia de Petán outros dous santuarios de importancia: o da Virxe de Gundián e o de Deva. Este útlimo, situado no lugar de Panascal. Ten incluso cemiterio propio. Ademais, existe unha certa polémica ó respecto de se antiguamente era Deva a matriz ou anexo respecto de Petán. Nalgúns documentos aparece coma matriz e noutros documentos, de datas próximas, aparece coma anexo. 

Nos sínodos diocesanos que celebrou o Sr. bispo de Tui, don Diego de Avellaneda en agosto de 1528 e abril de 1529, sempre foi a parroquia de Petán nomeada coma matriz. Sen embargo, nas visitas do bispado feitas polos bispos tanto en Petán como a Deva en setembro de 1541 e xuño de 1577, dise que Petán era anexa de Deva; pero Petán sempre estivo coma matriz e Deva como anexo.
Entre a freguesía de Petán e a de Achas hai un lugar chamado Senande, no que os seus veciños pertencen un ano a Petán e outro ás Achas.

A nievel eclesiástico, Petán e anexo de Deva e a nivel civil e o revés.

PATRÓN: SAN XULIÁN

 Nació San Julián en la ciudad de Antioquía (en Siria), de una familia que se preocupó por darle una muy buena formación religiosa.
Los papás querían que se casara con una joven muy virtuosa y de familia muy rica, pero Julián tuvo una visión en la cual vio algunos de los premios que Dios reserva para quienes conservan su virginidad y narró su visión a la novia. Y entonces los dos, de común acuerdo, hicieron voto de castidad o sea un juramento de conservarse siempre puros. 

Los papás creían que ellos formarían un hogar, pero los novios se habían comprometido a conservar para siempre su virginidad. Y poco tiempo después murieron los padres de los dos jóvenes, y entonces Julián y su prometida se fueron cada uno a un desierto a orar, y a hacer penitencia y cada cual fundó un monasterio. Julián un monasterio para hombres y ella uno para mujeres.

Muchos hombres deseosos de conseguir la santidad se fueron a acompañar a Julián en su vida de religioso y lo nombraron superior. El los dirigió con especial cariño y con gran prudencia. Era el que más duro trabajaba, el que mayores favores hacía a todos y el más fervoroso en la oración. Y dedicaba muchas horas a la lectura de libros religiosos y a la meditación.

A los súbditos nunca los reprendía con altanería ni con malos modos o delante de los demás, sino en privado, con frases amables, comprensivas y animadoras, que les demostraban el gran aprecio y amor que les tenía, y que llegaban al fondo del alma y obtenían verdaderas conversiones.

La persecución. Y sucedió que estalló en Antioquía la persecución contra los cristianos, y el gobernador Marciano ordenó apresar a Julián y a todos sus monjes.
Empiezan a darle a Julián terribles latigazos, con fuetes que tienen pedacitos de hierro en los extremos, pero uno de los verdugos al retirar rápidamente el fuete, es herido gravemente en un ojo por la punta de hierro del látigo. Julián oye el grito de dolor y llamando al verdugo le coloca sus manos sobre el ojo destrozado y se obtiene inmediatamente la curación.

Los verdugos le cortan la cabeza al santo, pero en ese momento el joven Celso, hijo del perseguidor Marciano, al ver con qué gran valentía y alegría ha ido a la muerte este amigo de Cristo, se declara él también seguidor de Jesús y se hace cristiano. Esta conversión fue considerada como un verdadero milagro espiritual obtenido por el martirio de Julián.
Festividad: 9 de Enero

RETABLO INTERACTIVO


 

VER: RETABLO LATERAL DEREITO


 
LOCALIZACIÓN XEOGRÁFICA
 
 

Ver San Xulián de Petán en un mapa más grande
 CÓDIGO QR